Ten nietypowy model ma na dole małą sekcję na trzy kolorowe filtry szklane do zastosowania w soczewce graphoskopu.

Podobnie jak zograskop z XVIII wieku, ten celownik optyczny był najczęściej używany w salonie rodzinnym do wieczornych rozrywek. Okrągłe szkło powiększające grafoskopu umożliwia wyświetlanie szczegółowych widoków kart szafek, typów tin, rycin i innych pojedynczych obrazów fotograficznych, podczas gdy dolne szkła stereoskopowe służą do oglądania kart stereograficznych. Całe urządzenie składa się do małego pudełka.


Przypadki termoplastyczne, zwane również futerałami Union, zostały po raz pierwszy opracowane w latach 50. XIX wieku do przechowywania dagerotypów. Najwcześniejszy patent został zgłoszony przez Samuela Pecka w Connecticut, a użycie tego materiału w stereografoskopie datuje go wcześniej niż inne modele z drewna lub skóry.

Według anonimowego autora w British Journal of Photography „działanie graphoscope . . . to jeden [temat], który wydaje się być bardzo mało rozumiany. Każdy, kto używał tego urządzenia, jest zaznajomiony z jego działaniem, ale bardzo niewielu wydaje się być przygotowanych na wyjaśnienie reliefu obserwowanego na jednym zdjęciu, gdy jest obserwowany przez jeden duży obiektyw”.

Dalej wyjaśnia, „grafoskop to duża pojedyncza soczewka o wystarczającej średnicy, aby umożliwić obu oczom obserwację fotografii, a trzy warunki, o których mówiliśmy, to: po pierwsze, warunek rządzący oceną perspektywy; po drugie, stan charakterystyczny dla tworzenia wirtualnego obrazu płaskiego obiektu przez pojedynczą soczewkę dodatnią; po trzecie, stan charakterystyczny dla obuocznej obserwacji dowolnego diagramu lub obrazu przez dużą soczewkę.